KARA KAPITAŁOWA
STATYSTYKI
To są skutki nadania państwu władzy decydowania, kto zasługuje na śmierć.
Niewinni ludzie skazani na śmierć
Od 1973 r. ponad 180 byłych więźniów z celi śmierci zostało uznanych za niewinnych i oczyszczonych z zarzutów w Stanach Zjednoczonych. [źródło]
Nie jest jasne, ile niewinnych osób zostało straconych, ale niektóre badania szacują, że wskaźnik niewinności może sięgać nawet 4%. [źródło]
W latach 2000-2011 było średnio 5 zwolnień z celi śmierci rocznie . [źródło]
niesprawiedliwe zastosowanie wśród winnych
Mężczyźni są drastycznie bardziej narażeni na wyroki śmierci. Jesienią 2018 r. kobiety stanowią zaledwie 2% całej populacji celi śmierci. [źródło]
Ponadto mniejszości są nieproporcjonalnie skazywane na śmierć; czarni Amerykanie tworzą po prostu 13% populacji Stanów Zjednoczonych [źródło] i 42% więźniów z celi śmierci. [źródło]
Uwaga: jedna z interpretacji tych statystyk może prowadzić do błędnego wniosku, że czarni Amerykanie częściej popełniają przestępstwa z użyciem przemocy. Jednak raporty analizujące statystyki przestępczości zarówno pod względem rasy, jak i statusu ekonomicznego stwierdzają, że ten ostatni jest czynnikiem, który najdokładniej przewiduje, czy dana osoba popełni przestępstwo. Innymi słowy: czarni Amerykanie o niskich dochodach mają mniej więcej takie samo prawdopodobieństwo popełnienia przestępstwa jak biali Amerykanie o niskich dochodach. [ źródło ] Czarni Amerykanie mają tendencję do otrzymywania surowszych wyroków za te same przestępstwa z powodu rasizmu w procesie sądowym (szczególnie podczas wyboru ławy przysięgłych). [ źródło ]
Rasa ofiary wydaje się również odgrywać dużą rolę w wydawaniu wyroku. Badanie przeprowadzone w Kalifornii wykazało, że prawdopodobieństwo skazania na śmierć osób skazanych za zabijanie białych było ponad trzy razy większe niż osób skazanych za zabijanie osób czarnoskórych i ponad czterokrotnie większe niż osób skazanych za zabicie Latynosów. [źródło]
brak wpływu na wskaźniki przestępczości
Kara śmierci nie działa odstraszająco od przestępstw. Państwa, które zniosły karę śmierci, nie odnotowały żadnych zmian w liczbie zabójstw. [ źródło ]
Ankieta przeprowadzona wśród 500 szefów policji wykazała, że nie postrzegają oni kary śmierci jako skutecznego środka odstraszającego. [ źródło ]
„Chciałbym móc powiedzieć, że stan Alabama popełnił uczciwy błąd. Chciałbym móc powiedzieć, że nie ma to nic wspólnego z kolorem mojej skóry… ale kiedy zostałem skazany, prokurator powiedział: „My nie mamy dzisiaj odpowiedniego czarnucha, ale przynajmniej mamy czarnucha z ulicy. "
– Anthony Ray Hinton.
Wiosenny wykład „Reforma więziennictwa”, zorganizowany przez Pittsburgh Theological Seminary w Pittsburghu, PA. 15 marca 2019 r.
FILOZOFIA
Rehumanize International wyznaje przekonanie, że prawo do życia jest niezbywalne. Wszyscy ludzie zasługują na prawo do życia na mocy swojego człowieczeństwa, które jest nieodłączne i niezmienne. Żadna zewnętrzna cecha, taka jak wina, nie może być wykorzystana do unieważnienia tego prawa.
W końcu wina i odpowiedzialność moralna są na spektrum. Z jednej strony masz dziecko w łonie matki lub noworodka — kogoś zupełnie niewinnego jakiegokolwiek wykroczenia. Z drugiej strony mamy seryjnych morderców i imperialistów, którzy spowodowali śmierć milionów. Większość ludzkości plasuje się gdzieś pośrodku.
Aby usprawiedliwić karę śmierci, gdzieś w tym spektrum należałoby wytyczyć granicę, aby zdecydować, którzy ludzie są wystarczająco winni, by zasłużyć na śmierć.
Czy możemy ufać temu, kto jest obecnie u władzy, aby wytyczyć tę granicę? Czy rząd powinien wybrać, kto żyje, a kto umrze?
Powszechna dostępność pokojowych sposobów ochrony społeczeństwa przed brutalnymi przestępcami sprawia, że kara śmierci nie jest konieczna. W najlepszym razie jego dalsze stosowanie sprowadza się do bezużytecznej zemsty; w najgorszym, jak widać z powyższych statystyk, otwiera drzwi do śmiertelnej dyskryminacji.
Wymiar sprawiedliwości powinien opierać się na przyrodzonej godności osoby ludzkiej — godności zarówno przestępcy, jak i pokrzywdzonego. Powinniśmy szukać modelu, który zadośćuczyni i stara się generować pozytywne wyniki, zamiast preferować zapewnienie równowagi szkód.
Kara śmierci jest najbardziej ostateczną i fatalną formą sprawiedliwości retrybucyjnej — to znaczy sprawiedliwości, która ma na celu zemstę. Nie ma na celu naprawy relacji między sprawcą a pokrzywdzonym; w rzeczywistości potrzeby urażonej strony naprawdę nie wchodzą w grę. Skupiamy się całkowicie na złamaniu zasad i karze. Jeśli naszym celem jest ograniczenie recydywy i osiągnięcie prawdziwej sprawiedliwości, musimy pracować nad zbudowaniem systemu, który koncentruje się na przywróceniu relacji między sprawcą, obrażonym i całą społecznością.
